ΠΡΕΠΕΙ ΝΑ ΕΚΛΕΞΟΥΜΕ ΑΡΙΣΤΕΡΌ ΠΡΟΕΔΡΟ ΔΗΜΟΚΡΑΤΙΑΣ

ΠΡΕΠΕΙ ΝΑ ΕΚΛΕΞΟΥΜΕ ΑΡΙΣΤΕΡΟ ΠΡΟΕΔΡΟ ΔΗΜΟΚΡΑΤΙΑΣ

 

αναδημοσιευμένο από την Σοσιαλιστική Έκφραση

του κ. Στουμπιάδη

Πολλά είναι τα σενάρια που ακούγονται για το πρόσωπο που θα επιλέξει ο Αλέξης Τσίπρας να προτείνει για τη θέση του Προέδρου της Δημοκρατίας, πάντως η επιθυμία που έχει εκφράσει είναι το πρόσωπο που θα επιλεγεί να σηματοδοτεί εθνική ενότητα και συναίνεση, ''να δημιουργήσουμε ένα πλατύ εθνικό μέτωπο για την εκλογή του Προέδρου της Δημοκρατίας'', αυτή είναι και η λογική που κυριάρχησε στο κυβερνητικό σχήμα που δημιουργήθηκε ένα σχήμα που θυμίζει κυβέρνηση εθνικής ενότητας.

Πρέπει να τονίσουμε ότι η Ν.Δ δεν απομονώνεται με το να χρησιμοποιήσουμε έναν κορυφαίο πολιτικό της για την Προεδρία της Δημοκρατίας, γιατί δίνουμε λάθος στίγμα και προσανατολισμό στην εργατική τάξη και στην κοινωνία καθώς: α) υποκρύπτεται ο ταξικός χαρακτήρα τού θεσμού παρά τις ελάχιστες αρμοδιότητες του β) εκπαιδεύουμε τα μέλη, το κόμμα του ΣΥΡΙΖΑ και την κοινωνία για τον αταξικό χαρακτήρα της εκλογικής διαδικασίας γ) δημιουργούμε αυταπάτες στην κοινωνία για τον αταξικό χαρακτήρα του κράτους και των μηχανισμών του.

Η κυβέρνηση πρέπει να εκμεταλλευτεί τους ευνοϊκούς συσχετισμούς για αυτήν που έχουν διαμορφωθεί στην βάση της κοινωνίας ώστε να εκλέξει αριστερό πρόεδρο καταδεικνύοντας και την διάθεση της για την κατάληψη όλων των μηχανισμών εξουσίας του αστικού κράτους: δικαστική εξουσία κ.λ.π.

Σε αυτό που πρέπει να στραφεί η κυβέρνηση ΣΥΡΙΖΑ είναι η λήψη μέτρων που θα αναπτύσσουν τους ευνοϊκούς συσχετισμούς εφαρμόζοντας ταξικές πολιτικές μέσα από την υλοποίηση μέτρων του προγράμματος της Θεσσαλονίκης, δημιουργώντας πλατιές κοινωνικές συναινέσεις και συμμαχίες. Ζωντανό παράδειγμα είναι οι δυναμικές ευρωπαϊκές παρεμβάσεις στο ζήτημα της μείωσης του χρέους, ταυτόχρονα δεν πρέπει να ξεχνάμε ότι η ελληνική εργατική τάξη έδωσε στο ΣΥΡΙΖΑ τέτοια μεγάλα ποσοστά προκειμένου να πάρει αποφάσεις που η αστική τάξη μέχρι τώρα όχι δεν μπορούσε αλλά έπαιρνε αποφάσεις που εξυπηρετούσε την τάξη της και μόνο, κάτι που θα πρέπει να μιμηθεί αντίστοιχα η κυβέρνηση ΣΥΡΙΖΑ.

Δεν πρέπει να μας διαφεύγει το γεγονός ότι δεν υπάρχει εκπρόσωπος της αστικής τάξης-που ο ΣΥΡΙΖΑ σκέφτεται να προτείνει για πρόεδρο Δημοκρατίας- που μέχρι χτες να μην ψήφιζε όλα τα μνημόνια το ένα μετά το άλλο, αδιαφορώντας για τις επιπτώσεις στην ελληνική εργατική τάξη, για τους απολυμένους, για τις διαλυμένες οικογένειες. Μία κυβέρνηση ΣΥΡΙΖΑ δεν πρέπει να χάνει χρόνο στην ανάληψη των μηχανισμών του κράτους, είτε λέγεται τράπεζες είτε αστυνομία είτε δικαστική εξουσία είτε πρόεδρος της Δημοκρατίας.

Στην πρώτη προσπάθεια που θα κάνει να αποκαλύψει τα σκάνδαλα και τις ρεμούλες, της φοροκλοπής πού για χρόνια έκλεβαν και συνεχίζουν να κλέβουν την ελληνική κοινωνία θα βρει μπροστά της τους μηχανισμούς του αστικού κράτους. Η νέα κυβέρνηση ΣΥΡΙΖΑ έχει ως φυσικό εχθρό την αστική τάξη με τις μεταρρυθμίσεις που επαγγέλλεται. Όπως έχουμε επανειλημμένα τονίσει, σε εποχές κρίσης απλές δημοκρατικές μεταρρυθμίσεις που στόχο έχουν την αποκατάσταση βασικών ισορροπιών στην κοινωνία και την οικονομία αποκτούν ανατρεπτικό χαρακτήρα και δεν γίνονται εύκολα αποδεκτές από το κυρίαρχο αστικό καθεστώς, παρά μόνον αν το επιβάλλει ο συσχετισμός των κοινωνικών και πολιτικών δυνάμεων.