Πού το πάει Η ΚΥΒΕΡΝΗΣΗ

ΠΟΥ ΤΟ ΠΑΕΙ Η ΚΥΒΕΡΝΗΣΗ;

Αναδημοσιευμένο από την Σοσιαλιστική Έκφραση

 

Πέμπτη, 26 Μάρτιος 2015 16:11

του Κώστα Στουμπιάδη

Τα μνημονιακά κανάλια της διαπλοκής και των μεγαλοεργολάβων συνεχίζουν νυχθημερόν να ''ενημερώνουν '' την κοινή γνώμη δημιουργώντας και επιτείνοντας την σύγχυση στο σύνολο της κοινωνίας για τις διαθέσεις της κυβέρνησης και των υπουργών της, δημιουργώντας πανικό και αβεβαιότητα για την ευρωπαϊκή πορεία της χώρας,“μας οδηγούν στα βράχια”, “μας οδηγούν σε grexit”, “τα ταμεία αδειάζουν” και “η ταμειακή επάρκεια των τραπεζών τελειώνει”.

Όλα τα σενάρια  βρίσκουν εύφορο έδαφος λόγω  της πολιτικής ασάφειας και της πολυγλωσσίας της κυβερνητικής πολιτικής. Θα εφαρμοστεί το πρόγραμμα της Θεσσαλονίκης τονίζει ο Σκουρλέτης  και την επομένη ο Βαρουφάκης από την Ιταλία μας εξηγεί ότι ''για να έχουμε καλύτερες σχέσεις με τους Ευρωπαίους θα πρέπει να αναστείλουμε το πρόγραμμα της Θεσσαλονίκης''.Ο Βαρουφάκης να λέει ότι “δεν θα καταργηθεί ο ΕΝΦΙΑ για το 2015”και να απαντά η Βαλαβάνη την επομένη ότι θα γίνουν τον Ιούνιο μειώσεις 25-30% στις αντικειμενικές αξίες των ακινήτων και έπειτα θα βγει-καταργούμενος ο ΕΝΦΙΑ- ο νέος Φόρος Μεγάλης Ακίνητης Περιουσίας. Αυτό ακριβώς είναι το πρόβλημα: ελλείψει ενός συνεκτικού πολιτικού προγράμματος, βγαίνει ο κάθε υπουργός και λέει την άποψη του, νομίζοντας ότι έτσι χαράζει πολιτική.

Όμως υπάρχουν και οι προσδοκίες: το κομμάτι της κοινωνίας που ψήφισε και υποστήριξε την κυβέρνηση  περιμένει εναγωνίως την εφαρμογή του βασικού μισθού στα 751€, την κατάργηση όλων των αντεργατικών νόμων, όπως και την εφαρμογή των μέτρων για την αντιμετώπιση της ανθρωπιστικής κρίσης δηλαδή την εφαρμογή του προγράμματος της Θεσσαλονίκης χωρίς καθυστερήσεις  και αναβολές, όπως περιμένει να προχωρήσουν οι αποκαλύψεις των παράνομων οικονομικών συμβάσεων με τους 'εθνικούς εργολάβους' και να κτυπήσει  την φοροδιαφυγή του μεγάλου κεφαλαίου που παραμένει στο απυρόβλητο, έχοντας από τις προηγούμενες κυβερνήσεις προκλητική φορολογική ασυλία.

Ταξικό και όχι εθνικό πρόγραμμα

Αντί η κυβέρνηση να νομοθετεί το πρόγραμμα της Θεσσαλονίκης, αυτό που φαίνεται αυτές τις ημέρες είναι ότι προωθείτε ένα πρόγραμμα εθνικών διεκδικήσεων: αποκατάσταση των πολεμικών αποζημιώσεων της γερμανικής κατοχής, επιστροφή του κατοχικού δανείου κ.λ.π. Δεν θεωρούμε ότι είναι λάθος ως διεκδίκηση αλλά αυτό που προέχει είναι η υλοποίηση του ταξικού μέρους του προγράμματος, είναι αυτό που έφερε την ευρωπαϊκή υποστήριξη-από πολιτικές δυνάμεις και απλούς ανθρώπους- της κυβέρνησης  και είναι αυτό που θα διατηρήσει την υπεροχή μας στην ελληνική κοινωνία, μιας κοινωνίας που διαλύθηκε μέσα από τα τελευταία πέντε χρόνια άκρατης νεοφιλελεύθερης πολιτικής.

Οποιαδήποτε ταξική διεκδίκηση που απαιτούμε από την εθνική αστική τάξη, μας φέρνει σε επαφή και διαμορφώνει συνθήκες συνεργασίας  με  τμήματα της εργατικής τάξης των άλλων ευρωπαϊκών χωρών, ταυτόχρονα δημιουργεί ένα μεγάλο κύμα συμπαράστασης στην βάση αυτών των  διεκδικήσεων ενάντια στις πολιτικές λιτότητας.  Ήταν αυτό που αντιλήφθηκαν και τα εργατικά συνδικάτα της Γερμανίας και της Γαλλίας και δήλωσαν υποστήριξη και συμπαράσταση προς την ελληνική κυβέρνηση.  Οποιαδήποτε όμως εθνική διεκδίκηση μπορεί να διαμορφώνει συνθήκες “εθνικής ομοψυχίας” αλλά  μας φέρνει σε πλήρη αντίθεση με τα τμήματα της γερμανικής εργατικής τάξης,  κάτι που μειώνει τη δύναμη υποστήριξης μπροστά στην μεγάλη μάχη που έχουμε τον Ιούνιο με τους δανειστές και το σύνολο της ΕΕ. Έτσι μετατρέπουμε την διεκδίκηση από την εθνική αστική τάξη που μέχρι χθες λυμαίνονταν τον πλούτο της κοινωνίας, σε σύγκρουση μεταξύ των εθνών, όσο και δίκιο να έχουμε για τις διεκδικήσεις από την Γερμανία, αυτό που προέχει είναι να μην χάσουμε τον στόχο και τις αιτίες που  οδήγησαν στην κοινωνική εξαθλίωση και στον κοινωνικό μαρασμό την ελληνική κοινωνία.

Παρά τις ταλαντεύσεις και την πολυγλωσσία, έχουμε ακόμα την κοινωνία με το μέρος μας, για αυτό πρέπει να δράσουμε με πολιτική αποφασιστικότητα, σταθερά και σύντομα. Χρειάζεται να προτείνουμε στα κινήματα που μας υποστήριξαν και συνεχίζουν να μας υποστηρίζουν  την συγκρότηση ενός συνεδρίου με συμμετοχή από αντιπροσώπους των κινημάτων και εκπροσωπών του εργατικού κινήματος που έχουν δηλώσει υποστήριξη και είναι αναγκαίο να χρησιμοποιούμε αυτή την δυναμική σε κάθε ευρωπαϊκή συνδιάσκεψη  και συνάντηση με τους δανειστές, γιατί θα πρέπει να καταλάβουμε ότι η δύναμη μας είναι στην κοινωνία και στις δυνάμεις της εργατικής τάξης και όχι στις καλές σχέσεις με τους αξιωματούχους της ΕΕ και του ΟΟΣΑ.

Μεγάλη δυσαρέσκεια στο κόμμα και στην κοινωνία δημιουργεί η παραμονή στην θέση του προέδρου της Τράπεζας της Ελλάδος Γ. Στουρνάρα,  καθώς  έχουν περάσει δύο μήνες και συνεχίζουμε να έχουμε ακόμα στην θέση του το μνημονιακό εκπρόσωπο των τραπεζών, τον τοποτηρητή των δανειστών που τονίζει με σθένος ''συνεχίστε τα μνημόνια και προχωρήστε σε ιδιωτικοποιήσεις''.