ΠΟΥ ΘΑ ΜΑΣ ΟΔΗΓΗΣΕΙ Η ΟΙΚΟΝΟΜΙΚΗ ΑΣΦΥΞΙΑ;
του Κώστα Στουμπιάδη, 9/4/2015
Η ακαμψία του επιτελείου της Ε.Ε έχει φέρει σε σύγχυση και εν μέρει σε οικονομική ασφυξία την ελληνική κυβέρνηση, ζητώντας της και κάνοντας συνεχώς πολιτικές υποχωρήσεις και αθετώντας ή μεταθέτοντας χρονικά για την υλοποίηση τους βασικά κομμάτια του προγράμματος της Θεσσαλονίκης, ελπίζοντας κατά αυτόν τον τρόπο σε μια πιθανή χαλάρωση της νομισματικής ασφυξίας που έχει φέρει στην κυβέρνηση η Ε.Ε.Η αναζήτηση οικονομικής στήριξης από άλλες οικονομικές υπερδυνάμεις χρησιμοποιώντας το εναλλακτικό χαρτί χρηματοδότησης αρκετά καλά μέχρι τώρα και απειλώντας την οικονομική ευρωπαϊκή χρηματοδοτική μονομέρεια, έχει όμως δημιουργήσει ερωτήματα για το κατά πόσο μπορεί να τραβήξει μία τέτοια κίνηση η κυβέρνηση και αν έχει πραγματική διάθεση να βρει ανεξάρτητες πηγές χρηματοδότησης ή μπλοφάρει.
Αυτό που διαπιστώνουμε όλοι είναι ένας αγώνας οικονομική αντοχής της κυβέρνησης που-πιεζόμενη τόσο από το ευρωπαϊκό αλλά και από το εσωτερικό μέτωπο-, έχει να δει χρήματα στα ταμεία της από τον Αύγουστο του 2014. Ωστόσο είναι υποχρεωμένη να πληρώνει τις υποχρεώσεις της εσωτερικά και να συνεχίζει να πληρώνει τις οικονομικές υποχρεώσεις προς τους δανειστές, την ίδια στιγμή που πολλές επιχειρήσεις καθημερινά στο τέλος της ημέρας εξάγουν τα χρήματα τους σε ευρωπαϊκές τράπεζες των Γερμανία, Λουξεμβούργου,Μ.Βρετανίας, που τους εγγυώνται οικονομική εγγύηση και ασφάλεια.
Με αυτόν το τρόπο μεγαλώνει καθημερινά η οικονομική ασφυξία και μέρα με την μέρα φτάνει στα άκρα τις οικονομικές αντοχές μας, κάτι που θα αναγκάσει την κυβέρνηση να πάρει σοβαρές αποφάσεις, αφού στις δοσμένες συνθήκες θα πρέπει να σταματήσει να πληρώνει τα δάνεια προς τους δανειστές και θα πρέπει να απαγορέψει την -ελεύθερη μέχρι σήμερα- εξαγωγή κεφαλαίων των επιχειρήσεων προς άλλες χώρες της Ευρώπης, την στιγμή που η ΕΚΤ συνεχίζει να μην χρηματοδοτεί μία χώρα μέλους της Ε.Ε ως όφειλε και είναι υποχρεωμένη να κάνει.
Είναι σίγουρο ότι μία τέτοια οικονομική συμπεριφορά θα εξαγρίωνε όχι μόνο την ευρωπαϊκή οικονομική ελίτ αλλά και την ελληνική αλλά είναι η μόνη διέξοδος που μένει στις παρούσες συνθήκες, το έχει επισημάνει και ο πρωθυπουργός άλλωστε όταν άρχισαν οι ευρωπαϊκές πιέσεις λέγοντας: ''θα προτιμήσουμε να δώσουμε τους μισθούς και τις συντάξεις και όχι στους δανειστές'' μία τέτοια πρακτική ας αρχίσει από την 9η Απρίλη προς το ΔΝΤ.
Οι λόγοι της μη καταβολής έστω των δικών μας χρημάτων 3,2 δις μάς είναι γνωστοί: συνεχείς πολιτικές και οικονομικές πιέσεις μέχρι να ξεχάσει η κυβέρνηση όλα τα μέτρα πού περιλαμβάνει το πρόγραμμα της Θεσσαλονίκης, ανεξάρτητα εάν στα λόγια τα έχουν αποδεχτεί και δεύτερο να δουν και να παραδειγματιστούν όσοι στην Ευρώπη θέλουν να ακολουθήσουν το παράδειγμα του ΣΥΡΙΖΑ, τι μπορούνε να πάθουν και ως που μπορούν να φτάσουν οι δανειστές. Ωστόσο η σταθερή πίεση και η οικονομική ασφυξία έχουν το ίδιο αποτέλεσμα που έχει ο ψαράς όταν έχει αγκιστρώσει ένα μεγάλο και δυνατό ψάρι: δεν το τραβά με δύναμη αλλά περιμένει υπομονετικά και το αφήνει να τον οδηγεί αυτό, μέχρι αργά και σταθερά να εξαντληθεί και α παραδοθεί μόνο του.
Ευρώ ή Δραχμή
Όσο πληθαίνουν οι δυσκολίες και τα αδιέξοδα της διαπραγμάτευσης και όσο μεγαλώνει η αντίδραση της Ε.Ε προς μία δημοκρατικά εκλεγμένη κυβέρνηση, τόσο γεννιούνται τα ερωτήματα, εάν θα πρέπει να παραμείνουμε στο ευρώ με οποιεσδήποτε θυσίες ή θα ήταν καλύτερα να γυρίσουμε σε εθνικό νόμισμα.
Οι υποστηρικτές της ιδέας του ευρωπαϊκού νομίσματος δεν πρέπει να παραγνωρίζουν ότι η παραμονή στο ευρώ θα συνοδεύεται από μία συνεχή λιτότητα και μία συνεχή πτώση του βιοτικού επιπέδου μας είτε με την πρόφαση της ανταγωνιστικότητας προς την αναπτυγμένη Ευρώπη, είτε με το πρόσχημα των ελλειμμάτων και του χρέους.
Η ιδέα της δραχμής στηρίζεται στο επιχείρημα α) ότι εμείς θα έχουμε την δυνατότητα να παράγουμε εθνικό χρήμα και όχι να εκλιπαρούμε την ΕΚΤ να μας διαθέσει με το σταγονόμετρο την αναγκαία χρηματοδότηση που απαιτείται, ζητώντας μας να πάρουμε παράλληλα αντικοινωνικά μέτρα λιτότητας β) είναι απαραίτητα και αναγκαίο το κλείσιμο των εθνικών συνόρων στις ευρωπαϊκές παραγωγές με παράλληλους οικονομικούς δασμούς γ) είναι σίγουρα αναγκαία μία υποτίμηση του εθνικού πια νομίσματος κατά 50% ώστε οι εθνικές παραγωγές να γίνουν ανταγωνιστικές προς τις ευρωπαϊκές.
Περισσότερες πληροφορίες για το ζήτημα στο άρθρο του σ. Κ. Καλλωνιάτη
Όσο πληθαίνουν οι δυσκολίες και τα αδιέξοδα της διαπραγμάτευσης και όσο μεγαλώνει η αντίδραση της Ε.Ε προς μία δημοκρατικά εκλεγμένη κυβέρνηση, τόσο γεννιούνται τα ερωτήματα, εάν θα πρέπει να παραμείνουμε στο ευρώ με οποιεσδήποτε θυσίες ή θα ήταν καλύτερα να γυρίσουμε σε εθνικό νόμισμα.
Οι υποστηρικτές της ιδέας του ευρωπαϊκού νομίσματος δεν πρέπει να παραγνωρίζουν ότι η παραμονή στο ευρώ θα συνοδεύεται από μία συνεχή λιτότητα και μία συνεχή πτώση του βιοτικού επιπέδου μας είτε με την πρόφαση της ανταγωνιστικότητας προς την αναπτυγμένη Ευρώπη, είτε με το πρόσχημα των ελλειμμάτων και του χρέους.
Η ιδέα της δραχμής στηρίζεται στο επιχείρημα α) ότι εμείς θα έχουμε την δυνατότητα να παράγουμε εθνικό χρήμα και όχι να εκλιπαρούμε την ΕΚΤ να μας διαθέσει με το σταγονόμετρο την αναγκαία χρηματοδότηση που απαιτείται, ζητώντας μας να πάρουμε παράλληλα αντικοινωνικά μέτρα λιτότητας β) είναι απαραίτητα και αναγκαίο το κλείσιμο των εθνικών συνόρων στις ευρωπαϊκές παραγωγές με παράλληλους οικονομικούς δασμούς γ) είναι σίγουρα αναγκαία μία υποτίμηση του εθνικού πια νομίσματος κατά 50% ώστε οι εθνικές παραγωγές να γίνουν ανταγωνιστικές προς τις ευρωπαϊκές.
Περισσότερες πληροφορίες για το ζήτημα στο άρθρο του σ. Κ. Καλλωνιάτη
Ούτε ευρώ ούτε δραχμή, σοσιαλιστικό πρόγραμμα
Είναι βέβαιο ότι στο σημείο που βρίσκεται η οικονομία σήμερα είτε με το ένα νόμισμα είτε με το άλλο, τα μέτρα που θα πρέπει να πάρει η κυβέρνηση θα είναι οδυνηρά για το μεγάλο μέρος της κοινωνίας και κυρίως για την εργατική τάξη. Είναι ευκαιρία σήμερα να προχωρήσουμε σε ρήξη με την Ε.Ε ως αποτέλεσμα της ασφυκτικής οικονομικής της στάσης. Στηριγμένοι στα μεγάλα ποσοστά υποστήριξης της κυβέρνησης να προχωρήσουμε με αποφασιστικότητα στην εφαρμογή ενός μεταβατικού προγράμματος σοσιαλιστικών διεκδικήσεων ξεκινώντας πρώτα και κύρια από τις τράπεζες με:
α) κοινωνικοποίηση των 4 συστημικών τραπεζών,δίχως αποζημίωση των μετόχων τους αφού τα χρήματα για την ανακεφαλαίωση τους τα έχει επωμιστεί η κοινωνία. Παράλληλα να αρθεί το περίφημο τραπεζικό απόρρητο, ώστε να γνωστοποιηθούν στοιχεία για τα υπέρογκα δάνεια πολλών επιχειρήσεων και με ποιες εγγυήσεις δόθηκαν.
β) υλοποίηση του προγράμματος της Θεσσαλονίκης.
γ) κοινωνικοποίηση των δικτύων : ΔΕΗ, ΕΥΔΑΠ, ΔΕΠΑ, λιμάνια, αεροδρόμια κ.λ.π.
δ) θέσεις εργασίας για τους ανέργους μέσω των δημόσιων φορέων και των δήμων.
ε) αποκάλυψη όλων των σκανδάλων και αυτών που μέχρι χθες λυμαίνονταν την οικονομία και θησαύριζαν σε βάρος της κοινωνίας.
ζ) μείωση των ωρών εργασίας σε 5ήμερο-7ωρο-35ωρο για να δημιουργηθούν θέσεις εργασίας για τους ανέργους.
Για όλα αυτά είναι αναγκαίο να προετοιμάσουμε το κόμμα με μία μακρά αλλά και σύντομη πολιτική προετοιμασία για ένα τέτοιο πρόγραμμα, στη συνέχεια το σύνολο της κοινωνίας για τις επιθέσεις και τις αντιδράσεις που θα δεχθούμε από μία τέτοια πορεία. Μία τέτοια πολιτική πρακτική και στάση θα είναι αποτέλεσμα της σταθερότητας και της συνέπειας στην φιλεργατική-φιλολαϊκή πορεία που έχει χαράξει η κυβέρνηση με κορμό το ΣΥΡΙΖΑ και να εξηγήσουμε ότι για την ρήξη αυτή οι μόνοι που δεν την προκαλέσαμε ήμασταν εμείς.
Είναι βέβαιο ότι στο σημείο που βρίσκεται η οικονομία σήμερα είτε με το ένα νόμισμα είτε με το άλλο, τα μέτρα που θα πρέπει να πάρει η κυβέρνηση θα είναι οδυνηρά για το μεγάλο μέρος της κοινωνίας και κυρίως για την εργατική τάξη. Είναι ευκαιρία σήμερα να προχωρήσουμε σε ρήξη με την Ε.Ε ως αποτέλεσμα της ασφυκτικής οικονομικής της στάσης. Στηριγμένοι στα μεγάλα ποσοστά υποστήριξης της κυβέρνησης να προχωρήσουμε με αποφασιστικότητα στην εφαρμογή ενός μεταβατικού προγράμματος σοσιαλιστικών διεκδικήσεων ξεκινώντας πρώτα και κύρια από τις τράπεζες με:
α) κοινωνικοποίηση των 4 συστημικών τραπεζών,δίχως αποζημίωση των μετόχων τους αφού τα χρήματα για την ανακεφαλαίωση τους τα έχει επωμιστεί η κοινωνία. Παράλληλα να αρθεί το περίφημο τραπεζικό απόρρητο, ώστε να γνωστοποιηθούν στοιχεία για τα υπέρογκα δάνεια πολλών επιχειρήσεων και με ποιες εγγυήσεις δόθηκαν.
β) υλοποίηση του προγράμματος της Θεσσαλονίκης.
γ) κοινωνικοποίηση των δικτύων : ΔΕΗ, ΕΥΔΑΠ, ΔΕΠΑ, λιμάνια, αεροδρόμια κ.λ.π.
δ) θέσεις εργασίας για τους ανέργους μέσω των δημόσιων φορέων και των δήμων.
ε) αποκάλυψη όλων των σκανδάλων και αυτών που μέχρι χθες λυμαίνονταν την οικονομία και θησαύριζαν σε βάρος της κοινωνίας.
ζ) μείωση των ωρών εργασίας σε 5ήμερο-7ωρο-35ωρο για να δημιουργηθούν θέσεις εργασίας για τους ανέργους.
Για όλα αυτά είναι αναγκαίο να προετοιμάσουμε το κόμμα με μία μακρά αλλά και σύντομη πολιτική προετοιμασία για ένα τέτοιο πρόγραμμα, στη συνέχεια το σύνολο της κοινωνίας για τις επιθέσεις και τις αντιδράσεις που θα δεχθούμε από μία τέτοια πορεία. Μία τέτοια πολιτική πρακτική και στάση θα είναι αποτέλεσμα της σταθερότητας και της συνέπειας στην φιλεργατική-φιλολαϊκή πορεία που έχει χαράξει η κυβέρνηση με κορμό το ΣΥΡΙΖΑ και να εξηγήσουμε ότι για την ρήξη αυτή οι μόνοι που δεν την προκαλέσαμε ήμασταν εμείς.
Δεν υπάρχουν σχόλια:
Δημοσίευση σχολίου