Οι αιτίες της πτώσης της συγκυβέρνησης ήταν υπόθεση του κινήματος

Τετάρτη, 14 Ιανουάριος 2015 10:05
Αναδημοσίευση απο τήν Σοσιαλιστική Έκφραση 

Έτσι παρά την επιθετική στάση της ευρωπαϊκής αστικής τάξης και τους εκβιασμούς που ασκούνται στο σύνολο της κοινωνίας με το όπλο του χρέους,η εργατική τάξη οργανώνεται  και βλέπει τον ΣΥΡΙΖΑ σαν ηλιαχτίδα μέσα σε κακοκαιρία. Ο οποίος παρά τα μικρά ποσοστά του που είχε μέχρι τότε, σηκώνει το ανάστημα του και διεκδικεί την εξουσία ζητώντας την στήριξη της κοινωνίας. Έτσι για πρώτη φορά στην ελληνική  ιστορία  ένα κόμμα της αριστεράς  θα διεκδικήσει την εξουσία και την ανατροπή των μνημονιακών  πολιτικών, με την διάθεση από πλευράς της ηγεσίας του να  λύσει το πρόβλημα του χρέους  προς το συμφέρον των λαϊκών τάξεων,  διαμορφώνοντας ένα πρόγραμμα βασικών διεκδικήσεων για την αποκατάσταση των αδικιών της χτυπημένης από τα μέτρα λιτότητας κοινωνίας.

Η πλειονότητα της εργατικής τάξης βλέπει το κόμμα του ΣΥΡΙΖΑ σαν φάρο μέσα σε θαλασσοταραχή για αυτό και πολύ σύντομα ο ΣΥΡΙΖΑ απορρόφησε το σύνολο της απογοήτευσης και έγινε στήριγμα ελπίδας  των χτυπημένων από την κρίση στρωμάτων, όταν στο προηγούμενο χρονικό διάστημα με αλλεπάλληλες 24ωρες απεργίες με συνδικαλιστικές ηγεσίες που αποδομήθηκαν από τα ΜΜΕ λόγω των αποκαλύψεων για συμμετοχή  σε ρεμούλα και χρηματισμό σε συνδυασμό με την αναποτελεσματικότητα των απεργιακών δράσεων του, αφού μετά από κάθε 24ωρη  έπεφτε η μαχητική διάθεση με αποκορύφωμα την απεργιακή συγκέντρωση όπου κάηκε το υποκατάστημα της Marfin Bank. Έτσι το κίνημα άρχισε να υποχωρεί και να μετατρέπεται σε απεργίες διαμαρτυρίας όπου οι πιο ενεργοί και δραστήριοι συνδικαλιστές προσπαθούσαν να ξαναζεστάνουν το συνδικαλιστικό ενδιαφέρον.πλ

Βρισκόμαστε εν μέσω μιας από τις σημαντικότερες μεταπολεμικές εκλογικές αναμετρήσεις  μεταξύ των δύο ταξικών στρατοπέδων όπως έχουν διαμορφωθεί  και αφού περάσαμε μέσα από τις συμπληγάδες  της πεντάχρονης εφαρμογής των μνημονιακών μέτρων, βλέποντας το βασικό κόμμα της η εργατική τάξη-που μεταπολιτευτικά είχε οργανωθεί-το ΠΑΣΟΚ να  υπερασπίζεται και να υποστηρίζει νεοφιλελεύθερες πολιτικές,να συμμετέχει στην  συγκυβέρνηση μαζί με το  βασικό  κόμμα της αστικής τάξης την ΝΔ,Ταυτόχρονα βλέποντας το ιστορικό  κόμμα της το ΚΚΕ, να κάνει 24ωρες ξεχωριστές απεργιακές συγκεντρώσεις, ξεμοναχιασμένο,  μακριά και αποκομμένο από το σύνολο της εργατικής τάξης και τα συνδικάτα της. Άτολμο, άνευρο  και χωρίς να έχει διάθεση να βάλει ζήτημα εξουσίας παρά μόνο επαναστατικές εξαγγελίες μεσσιανικού χαρακτήρα.

Έτσι παρά την επιθετική στάση της ευρωπαϊκής αστικής τάξης και τους εκβιασμούς που ασκούνται στο σύνολο της κοινωνίας με το όπλο του χρέους,η εργατική τάξη οργανώνεται  και βλέπει τον ΣΥΡΙΖΑ σαν ηλιαχτίδα μέσα σε κακοκαιρία. Ο οποίος παρά τα μικρά ποσοστά του που είχε μέχρι τότε, σηκώνει το ανάστημα του και διεκδικεί την εξουσία ζητώντας την στήριξη της κοινωνίας. Έτσι για πρώτη φορά στην ελληνική  ιστορία  ένα κόμμα της αριστεράς  θα διεκδικήσει την εξουσία και την ανατροπή των μνημονιακών  πολιτικών, με την διάθεση από πλευράς της ηγεσίας του να  λύσει το πρόβλημα του χρέους  προς το συμφέρον των λαϊκών τάξεων,  διαμορφώνοντας ένα πρόγραμμα βασικών διεκδικήσεων για την αποκατάσταση των αδικιών της χτυπημένης από τα μέτρα λιτότητας κοινωνίας.

Η πλειονότητα της εργατικής τάξης βλέπει το κόμμα του ΣΥΡΙΖΑ σαν φάρο μέσα σε θαλασσοταραχή για αυτό και πολύ σύντομα ο ΣΥΡΙΖΑ απορρόφησε το σύνολο της απογοήτευσης και έγινε στήριγμα ελπίδας  των χτυπημένων από την κρίση στρωμάτων, όταν στο προηγούμενο χρονικό διάστημα με αλλεπάλληλες 24ωρες απεργίες με συνδικαλιστικές ηγεσίες που αποδομήθηκαν από τα ΜΜΕ λόγω των αποκαλύψεων για συμμετοχή  σε ρεμούλα και χρηματισμό σε συνδυασμό με την αναποτελεσματικότητα των απεργιακών δράσεων του, αφού μετά από κάθε 24ωρη  έπεφτε η μαχητική διάθεση με αποκορύφωμα την απεργιακή συγκέντρωση όπου κάηκε το υποκατάστημα της Marfin Bank. Έτσι το κίνημα άρχισε να υποχωρεί και να μετατρέπεται σε απεργίες διαμαρτυρίας όπου οι πιο ενεργοί και δραστήριοι συνδικαλιστές προσπαθούσαν να ξαναζεστάνουν το συνδικαλιστικό ενδιαφέρον.

Αυτή την συνδικαλιστική άπνοια πολλοί την μετέφρασαν σαν αδιαφορία, ότι οι εργαζόμενοι  κουράστηκαν,συμβιβάστηκαν, τους πήρε ο ύπνος και άλλα τέτοια γραφικά συμπεράσματα.'Όμως αυτό που φαίνεται είναι ότι ασυνείδητα και ασυντόνιστα οι εργαζόμενοι και τα χτυπημένα από την κρίση στρώματα έβγαλαν ένα βασικό συμπέρασμα ότι η λύση δεν μπορεί να είναι συνδικαλιστική αλλά βαθιά πολιτική και άρχισαν να βλέπουν τον ΣΥΡΙΖΑ  ως το βασικό εργαλείο στην πάλη τους ενάντια στη τρόικα και τη  συγκυβέρνηση και άρχισαν να οργανώνονται οι πιο ενεργοί σε αυτόν.

Μέσα στην κινηματική φαινομενικά αδράνεια,η συγκυβέρνηση και ενώ φαινόταν ισχυρή και δεν υπήρχαν δυνάμεις που να την απειλούν άμεσα  (για αυτό φρόντιζαν οι καναλάρχες) παρά μόνο οι κοινοβουλευτικές κόντρες και πιέσεις της αντιπολίτευσης,η κυβέρνηση οδηγείται εσπευσμένα σε διαδικασία εκλογής προέδρου Δημοκρατίας, επιταχύνοντας έτσι τις εκλογές κατά 1 1/2  χρόνο και κινδυνεύοντας να τις χάσει. Όμως που βρισκόταν το εργατικό κίνημα και πόσο συμμετείχε στην πτώση της μισητής συγκυβέρνησης ; είναι ζήτημα μίας πιο προσεκτικής εξέτασης και σε αυτό θα προσπαθήσουμε να απαντήσουμε παρακάτω.

Πολλές φορές η ταξική πάλη παίρνει τέτοιες μορφές που δεν είναι εμφανείς με την πρώτη ματιά και χρειάζεται μεγάλη προσοχή για να μπορέσει κανείς να συνδέσει τα κομμάτια για να καταλάβει τις υπόγειες διεργασίες που κάνει η τάξη και τα ΜΜΕ  προσπαθούν να κρύψουν επιμελώς από τα επίσημα κανάλια πληροφόρησης, αλλά ένας  προσεκτικός αναγνώστης και παρατηρητής θα μπορούσε να τις δει.

Μετά τις ευρωεκλογές άρχισε να φαίνεται ξεκάθαρα η στροφή της κοινωνίας προς τον ΣΥΡΙΖΑ κι ενώ μεσουρανούσε η συνεχιζόμενη κατάληψη του ραδιομεγάρου της ΕΡΤ,που ήταν ένα αγκάθι στην φαινομενική πολιτική ηρεμία που δημιούργησε  μια σοβαρή κυβερνητική κρίση  σπάζοντας ο τρίτος πόλος της συγκυβέρνησης η ΔΗΜΑΡ. Έτσι πέρασαν μερικοί  μήνες μέχρι να βρουν την ισορροπία τους. Καλοκαιριάτικα είχαμε την απόλυση των σχολικών φυλάκων και των δημοτικών αστυνομικών.

Το κίνημα αδρανοποιημένο και μουδιασμένο από τα απανωτά και συνεχόμενα χτυπήματα αρχίζει την ταχτική του ανταρτοπόλεμου, έχοντας μικρές δυνάμεις και χωρίς ''στρατηγούς'',δηλαδή τις τριτοβάθμιες συνδικαλιστικές ηγεσίες να πρωτοστατούν,συνεχίζοντας αυτές τις ανά  δίμηνο  24ωρες, το βάρος έχει πέσει στις πρωτοβάθμιες και μερικώς στις δευτεροβάθμιες ηγεσίες ακολουθεί έναν ανορθόδοξο πόλεμο που δεν πίστευε κανείς και ούτε φανταζόταν ότι θα είχε αποτέλεσμα και η συγκυβέρνηση παρά την λαβωματιά δείχνει ή έτσι προσπαθούν να την παρουσιάσουν τα κανάλια και οι δημοσιογράφοι ότι συνεχίζει την καταστροφική της ταξική επίθεση.

Ένας-ένας,στην αρχή οι σχολικοί φύλακες ξεκινούν δικαστικούς αγώνες με αμφίβολο αποτέλεσμα  για παράνομες και αντισυνταγματικές απολύσεις,χωρίς να γίνεται γνωστό τίποτα από τις ενέργειες αυτές από τα ΜΜΕ, ο ένας μετά τον άλλο δικαιώνονται και γυρίζουν στην δουλειά τους όσο για τους δημοτικούς αστυνομικούς κάτω από ασφυκτικές πολιτικές πιέσεις η πλειονότητα τους τοποθετήθηκε σε άλλους οργανισμούς του δημοσίου.

Η συγκυβέρνηση συνεχίζει να υπόσχεται στην τρόικα ότι θα εφαρμόσει τα προαπαιτούμενα για τις απολύσεις, και την μείωση του δημοσίου τομέα με την απόλυση του 15% στο δημόσιο και συνεχίζει να ζητά πιεστικά στοιχεία για να προχωρήσει στον επανέλεγχο των προσλήψεων με εντελώς διαφορετικά κριτήρια. Ταυτόχρονα η κυβέρνηση προχωρά στην απόλυση όλων των καθαριστριών του Υπουργείου Οικονομικών οι οποίες ξεκινούν έναν αγώνα που αφήνει άφωνο το πανελλήνιο με την αγωνιστικότητα και την μαχητικότητα τον γυναικών που μέχρι χτες δεν είχαν την παραμικρή γνώση από αγώνες και κινητοποιήσεις. Έτσι άνεργοι, απολυμένοι, και καθηγητές σε διαθεσιμότητα όλοι προστρέχουν σε υποστήριξη νύχτα και μέρα των καθαριστριών που γίνονται σύμβολο όλων των κατατρεγμένων με όλα τα συνδικάτα το ένα μετά το άλλο να προστρέχουν σε υποστήριξη με κορύφωση την καλοκαιρινή συναυλία με την Χάρις Αλεξίου με σύνθημα “είμαστε όλοι καθαρίστριες».

Η κυβέρνηση από την άλλη σκληραίνει την συμπεριφορά της και ζητά από τους δημάρχους τα  στοιχεία για να προχωρήσει στην αξιολόγηση, ο σύλλογος εργαζόμενων του δήμου Νίκαιας-Ρέντη αρνείται  να δώσει τα στοιχεία, συνηγορεί και ο δήμαρχος του συγκεκριμένου δήμου και αυτή η αντίδραση απόγνωσης  να μην δοθούν στοιχεία γίνεται  βασικός  στόχος της ΠΟΕ-ΟΤΑ, όλοι οι δήμοι ο ένας μετά τον άλλον αρνούνται να δώσουν στοιχεία για τις αξιολογήσεις-απολύσεις που ζητούσε το Υπουργείο Διοικητικής Μεταρρύθμισης του Κ. Μητσοτάκη. Οι δήμοι κάνουν κάτι ακόμα καλύτερο: παίρνουν αποφάσεις μέσα από τα Δημοτικά Συμβούλια να μην δοθούν στοιχεία, ακόμα και ο δήμος του Αμαρουσίου ,ένας δήμος που πρόσκειται στην κυβέρνηση αρνείται να τα δώσει, στοιχεία τα  ΜΜΕ συνεχίζουν να λένε ότι 19 δήμοι δεν έχουν ενημερώσει το υπουργείο,είδηση που είναι ψέμα αλλά ποιος το γνωρίζει; αρκεί η κοινή γνώμη να βομβαρδίζεται με πληροφορίες ότι ”μερικοί ανυπότακτοι δήμοι του Σύριζα'' και σε αυτό το κλίμα καλούν το δήμαρχο του Χαλανδρίου στα δικαστήρια για απείθεια και άρνηση κατάθεσης στοιχείων, η αλήθεια είναι ότι όλοι οι δήμοι αρνούνται να δώσουν πληροφορίες μια και ξέρουν όλοι ότι το επόμενο βήμα του υπουργού θα είναι απολύσεις του 15% των υπαλλήλων, έχοντας αποδιοργανωθεί οι υπηρεσίες από τις συνεχείς συνταξιοδοτήσεις και τις μετακινήσεις σε συνδυασμό με την απαγόρευση προσλήψεων, οι δήμοι θα άδειασαν από υπαλλήλους  και ξεκινώντας από τους δήμους θα  επεκτεινόταν  σε όλο το δημόσιο.

Σε ένα τέτοιο κλίμα αδυναμίας να υλοποιήσουν τις απαιτήσεις της τρόικας,κάτω από τις αφανείς πιέσεις του κινήματος,άρχισε να παίζει το σενάριο της έκτακτης εκλογής προέδρου της Δημοκρατίας.

Ένα νέο πρόβλημα αρχίζει να απασχολεί τα μέσα και την κοινή γνώμη το ζήτημα του Νίκου Ρωμανού ενός  φίλου του Αλέξη Γρηγορόπουλου που βρισκόταν μαζί του την νύκτα της φρικτής δολοφονίας,βρίσκεται στις φυλακές για ληστεία και ξεκινά απεργία πείνας ώστε να του χορηγείται άδεια να φεύγει από τις φυλακές προκειμένου να σπουδάσει και να επιστρέφει πάλι στο κελί του.Σύσσωμος όλος ο αντιδραστικός κόσμος στο να μην του δοθεί άδεια και από την άλλη  ο προοδευτικός κόσμος απέναντι στον σκοταδισμό. Ένα μεγάλο κύμα υποστήριξης στο φυλακισμένο νέο αναπτύσσεται, οι καθημερινές ρατσιστικές κορώνες αντί να μειώνουν το ηθικό του νέου αντιθέτως το ενισχύουν γιατί το αίτημα του είναι δίκαιο, κύματα συμπαράστασης από όλο τον κόσμο, καταλήψεις φοιτητικών  σχολών με κύριο αίτημα το δικαίωμα του Ρωμανού για να σπουδάσει,ένα κύμα συμπαράστασης από ανεξάρτητες προσωπικότητες που μεγάλωνε μέρα με την μέρα,ανάγκασε την κυβέρνηση να κλείσει το ζήτημα άρον-άρον  δικαιώνοντας την προσπάθεια του Ρωμανού και ρίχνοντας το πολιτικό θερμόμετρο που είχε αρχίσει να ανεβαίνει επικίνδυνα για εκείνην,και έχοντας στο νου της τη μόνη διέξοδο που της έμεινε αυτής της προεδρικής εκλογής για να αποφύγει τη μέγκενη των ανεκπλήρωτων υποχρεώσεων προς την τρόικα και τους δανειστές,έτσι οδηγηθήκαμε στην πτώση της συγκυβέρνησης κλείνοντας έναν ιστορικό κύκλο και ανοίγοντας έναν καινούργιο.