Με το πρόσχημα της υπεράσπισης της Πατρίδας τα μέτρα Λιτότητας συνεχίζονται

Πολύ συχνά ο Πρωθυπουργός και στελέχη της κυβέρνησης επαναλαμβάνουν την άποψη, πώς η απόφαση που πήραν για την ψήφιση του 3ου μνημονίου και των άγριων νεοφιλελεύθερων μέτρων είναι αποτέλεσμα της ευαισθησίας  που τρέφει για την πατρίδα. Πρόκειται για μια ιδεολογική άποψη η οποία αναπτύχθηκε αμέσως μετά την ψήφιση του μνημονίου, τόσο εντός του κυβερνητικού επιτελείου όσο και ανάμεσα σε στελέχη του ΣΥΡΙΖΑ

Η Κυβέρνηση από την άλλη δίνει την εντύπωση πώς ανακάλυψε το ζήτημα της πατρίδας από τα μέσα του 2015 και μετά, τι συνέβη και αποκτήσαμε αυτήν την ευαισθησία μετά την ψήφιση του μνημονίου; Όταν εξηγούσαμε πώς η εφαρμογή των μνημονίων και των αντιλαϊκών μέτρων  διαλύουν τις ανθρώπινες, τις εργασιακές  και τις οικογενειακές σχέσεις δεν σήμαινε δηλαδή πως διαλύεται και η συνοχή της ίδιας της πατρίδας μας; Όταν η συνέχιση της αντιλαϊκής πολιτικής συνεχίζει να διώχνει τα παιδιά μας στο εξωτερικό δεν διαλύεται η πατρίδα και τα μελλοντικά στηρίγματα της ανάπτυξης της; Όταν η εφαρμογή των μέτρων λιτότητας με πρόσχημα το σώσιμο της πολύπαθης πατρίδας στερεύει από ρευστό την αγορά και τα νοικοκυριά, κλείνοντας έτσι τους μικρομεσαίους και διαλύοντας τη μικρομεσαία οικονομία αυξάνοντας έτσι την ανεργία δεν διαλύεται  η πατρίδα;



Οι προηγούμενες κυβερνήσεις ΠΑΣΟΚ και Ν.Δ με το επιχείρημα της πατρίδας παρουσιάζαν την αναγκαιότητα της εφαρμογής των μέτρων λιτότητας και την αναγκαιότητα της διάλυσης των εργασιακών σχέσεων μας προκειμένου να μας πείσουν, πάντα ότι το έκαναν για την πατρίδα, πάντα η ίδια δικαιολογία, όλοι προέτασσαν την έννοια της πατρίδας σαν επιχείρημα για να μην αντιδράσει κανείς, και η αριστερά απαντούσε πώς:  “Tί σόι αγάπη για την πατρίδα είναι αυτή που όταν πεθαίνουν άνθρωποι και διαλύεται η οικονομική βάση της πατρίδας σου εσύ το βλέπεις αυτό σαν λύτρωση; Τί σόι αγάπη για την πατρίδα είναι όταν βλέπεις την οικονομική καταστροφή σαν οικονομική διόρθωση που θα σημάνει την οικονομική ευημερία αύριο, όταν τα πάντα θα είναι διαλυμένα; Ποιος θα χαρεί αυτήν την ευημερία και την μελλοντική ανάπτυξη που ευαγγελίζονται οι νεοφιλελεύθεροι της Ε.Ε με την πατρίδα διαλυμένη;”

Ίσος χρειάζεται μία επανατοποθέτηση της έννοιας “πατρίδα”. H αριστερά είχε πάντα μια ιδιαίτερη προσέγγιση στο ζήτημα αυτό, δεν ήταν ένας αφηρημένος, προσδιορισμένος από σύνορα χώρος, άλλα, περίκλειε τις ταξικές σχέσεις που υπήρχαν και αναπτύσσονταν μέσα σε αυτόν τον περιφραγμένο από σύνορα χώρο και όλο αυτό το εξηγούσε ως “πατρίδα”. Μέχρι εδώ θα λέγαμε πώς δεν έχουμε καμία διαφορά με την αστική αντίληψη αυτής της έννοιας, όμως η αριστερά έχοντας την διαλεκτική ως μέθοδο ανάλυσης έχει εμβαθύνει στο ζήτημα και έχοντας προχωρήσει στην ταξική ανάλυση αυτής.

Οι κλασικοί ισχυρίζονταν ότι αναλύοντας μια πατρίδα ταξικά θα διαπιστώσουμε πώς αυτή είναι χωρισμένη σε τάξεις με την κυρίαρχη τάξη να έχει τον οικονομικό, διοικητικό έλεγχο καθώς και τη διαχείριση της πατρίδας. Με αποτέλεσμα το μόνο που απομένει στα κατώτερα στρώματα, την εργατική και την μεσαία τάξη, είναι η εκτέλεση των αποφάσεων που παίρνει η κυρίαρχη τάξη. Τα μέτρα που παίρνονται λοιπόν, αφορούν μόνο την μεγαλύτερη και σκληρότερη εκμετάλλευση της εργατικής τάξης, όπως επίσης και την μεταφορά των οικονομικών βαρών της κρίσης στην πλάτη των φτωχότερων στρωμάτων της κοινωνίας. Τα μέτρα λιτότητας που πιέζουν την κυβέρνηση να πάρει, έχουν κυρίως αυτό το στόχο, η συλλογιστική αυτή όμως έχει απόσταση από το να πιστεύεις “πώς το μνημόνιο είναι αναγκαίο και εάν δεν υπήρχε έπρεπε να το εφεύρουμε!! και πρέπει να το εφαρμόσουμε  μια και οι προηγούμενες κυβερνήσεις δεν εφάρμοσαν καλά τα μέτρα!!!!”

Μήπως η Κυβέρνηση πίστεψε πως με την άνοδο της στους κυβερνητικούς θώκους  θα σήμανε τη μεταμόρφωσή της σε υπερασπιστή της υπερταξικής πατρίδας;  Όμως δεν πρέπει να ξεχνάμε πως στην κυβέρνηση μας ανέβασαν τα κτυπημένα στρώματα από την εφαρμογή του μνημονίου και αυτά περιμένουν λύσεις στα προβλήματα που έχουν προκύψει από την πολυετή εφαρμογή των μνημονίων. Η κυρίαρχη τάξη καραδοκεί και μόλις η κυβέρνηση χάσει την κοινωνική της υποστήριξη θα βρει τρόπο να την ανατρέψει με μια κυβέρνηση που την νιώθει απόλυτα δική της, που σημαίνει πως η παραμονή της είναι πάντα προσωρινή εάν δεν κατορθώσει να πάρει τον έλεγχο και την εξουσία του κράτους στα χέρια της. Γεγονός που θα έπρεπε να επιδιώκει μια κυβέρνηση της αριστεράς που θέλει και στοχεύει σε μία άλλη κοινωνία, αυτό δεν θα γίνει εάν δεν αποκαλύψει τις δυνάμεις που πιέζουν για αντιλαϊκά μέτρα εάν δεν αποκαλύψει τις μεθόδους οικονομικής διαφυγής και κλοπής του δημόσιου χρήματος.

Ίσως το κυβερνητικό επιτελείο να έχει  την ψευδαίσθηση πως στην παρούσα φάση τον κυβερνητικό έλεγχο τον έχει η αριστερά μια κυβέρνηση που στην πλειοψηφία της ανήκει στον ΣΥΡΙΖΑ, όμως δεν πρέπει να ξεχνάμε πως τα κλειδιά της “πατρίδας” τα έχει στα χέρια της η κυρίαρχη τάξη που διευθύνει την πατρίδα όπως την βολεύει και την εξυπηρετεί, με ένα πλέγμα νόμων και διατάξεων που έχουν προσυμφωνηθεί από την εθνική και ευρωπαϊκή ελίτ δεσμεύουν την σημερινή κυβέρνηση για την εφαρμογή τους. Το μόνο που μένει στην κυβέρνηση είναι να γίνει διαχειριστής των εντολών των κυρίαρχων τάξεων της πατρίδας, είναι αναγκαίο να ξεκαθαρίσουμε πως τα μέτρα είναι αναγκαία μόνο για της ανάγκες της κυρίαρχης τάξεις και μόνο, τα κατώτερα στρώματα της κοινωνίας δεν έχουν να κερδίσουν τίποτε από την εφαρμογή αυτών των αντιλαϊκών μέτρων.

Κανένα μέλος της κυβέρνησης ΣΥΡΙΖΑ δεν μπορεί να είναι χαρούμενο με την εφαρμογή τέτοιων αντιλαϊκών μέτρων. Πρέπει πάντα να εξηγούμε την τοξικότητα των μέτρων και ποιοι είναι εκείνοι που εξυπηρετούνται απ'αυτά. Ιδιαίτερη ανησυχία προκαλεί το γεγονός, πως άνθρωποι του οικονομικού επιτελείου, όπως ο κ Μάρδας,  ο οποίος τονίζει πως: “οι προηγούμενες κυβερνήσεις δεν εφάρμοσαν καλά το μέτρα λιτότητας”, διαμορφώνοντας την αντίληψη πως εμείς θα ήμαστε πιο αποτελεσματικοί. Πληθαίνουν οι φωνές πίστης και αποδοχής της εφαρμογής του μνημονίου χωρίς αναστολές και ενοχές κάτι που δείχνει πώς η μέχρι χθες αναγκαστική αποδοχή του μνημονίου σαν αποτέλεσμα εκβιασμού, σήμερα, σε ορισμένους κυβερνητικούς λειτουργούς δείχνει να το  απολαμβάνουν και γιατί όχι πως το χαίρονται, δείχνει να έχει γίνει πίστη τους και άρχισαν ήδη να το αποδέχονται και να το εφαρμόζουν πιστά .

Ένας άλλος πάλι, βουλευτής Τρικάλων του ΣΥΡΙΖΑ, Χρήστος Σιμορέλης,  ακόμα πιο απροκάλυπτα συμφωνεί και υποστηρίζει το μνημόνιο και τα μέτρα του, όπως χαρακτηριστικά έχει υποθεί : “..Και να μην υπήρχε το μνημόνιο θα έπρεπε να το είχαμε εφεύρει...” . Βλέπουμε τον κύριο αυτό να μας τονίζει απροκάλυπτα τέτοιου είδους δηλώσεις....., ωστόσο θέλει να λέγετε και “αριστερός”. Επίσης ιδιαίτερη εντύπωση προκάλεσε και η άποψη μίας ακόμη άλλης βουλευτή του ΣΥΡΙΖΑ της “κ Τσάκρη” , σύμφωνα με την οποία : “οι απεργίες σκοτώνουν την οικονομία”.

Αυτή η ιδεολογική σύγχυση έχει οδηγήσει πολλά μέλη του ΣΥΡΙΖΑ στην άποψη πώς αφού τα αυτά μέτρα τα παίρνει η δική μας κυβέρνηση και είναι για την πατρίδα δεν πρέπει να κάνουμε απεργίες και να της δημιουργούμε πρόβλημα στην λειτουργία της, έτσι θα πρέπει να καθίσουμε να απολαύσουμε την εφαρμογή των μέτρων, αφού είναι μέτρα που έχουν παρθεί από μας. Στις παρούσες συνθήκες αποτελεί την πιο εξωφρενική τακτική, κάτι που παραβλέπει την σύγκρουση και την μάχη που δίνεται μεταξύ μεγάλου μέρους της κυβέρνησης και των δανειστών, π.χ  η κυβέρνηση πρότεινε αύξηση των εργοδοτικών εισφορών, ένα σωστό μέτρο για την κάλυψη των οικονομικών αναγκών του  ασφαλιστικού συστήματος  ωστόσο η ευρωπαϊκή ελίτ το αρνήθηκε ακαριαία. Το εργατικό κίνημα πρέπει να απαντήσει στις 3 Δεκέμβρη το ίδιο σκληρά και ακαριαία για μέτρα που έχει διάθεση να πάρει η κυβέρνηση και οι δανειστές, πρέπει ενημερωθούν τα μέλη του ΣΥΡΙΖΑ για τα μέτρα που πιέζουν οι δανειστές να πάρει η κυβέρνηση για το ασφαλιστικό σύστημα:

1) Πάνε την σύνταξη στα 67 χρόνια. Που σημαίνει βιολογική εξόντωση πριν από την σύνταξη. Μιλάνε για πλήρη σύνταξη μόνο μετά από 40 συναπτά έτη εργασίας. Που σημαίνει με τις σημερινές συνθήκες ανεργίας και ανασφάλιστης εργασίας ότι πρέπει να δουλεύεις δυο ζωές για να λάβεις – στην τρίτη ζωή – κάποιο ψίχουλο που θα το αποκαλούν «σύνταξη».
2) Προχωρούν σε νέα μείωση των κύριων συντάξεων αφού θα τις υπολογίζουν με βάση το μέσο  όρο των μισθών όλου του εργάσιμου βίου και όχι σύμφωνα με τον τελευταίο μισθό.
3) Ισοπεδώνουν τις επικουρικές συντάξεις, καταργούν το ΕΚΑΣ, έχουν αποφασίσει νέα μείωση του εφάπαξ.
4) Αποκαλούν «εθνική  σύνταξη» το  φιλοδώρημα και  πάνω σ’ αυτή θα προσθέτουν – λένε – μια «αναλογική σύνταξη» υπό την αίρεση, όμως, των αποθεματικών των Ταμείων, την «ανάπτυξη» της χώρας και τους άλλους πόρους των συνταξιούχων
5) Επιδιώκουν την ενοποίηση όλων των Ταμείων σε ένα, με όρους ισοπέδωσης, βαφτίζοντας «κοινωνική δικαιοσύνη» την εξομοίωση των πάντων προς τα κάτω.
6) Μεθοδεύουν το ποσοστό αναπλήρωσης από το 80% με 35 έτη εργασίας να μειωθεί στο 48% και με 40 έτη εργασίας.
7) Απεργάζονται επανυπολογισμό όλων των συντάξεων με νέο μαθηματικό τύπο που θα οδηγεί σε νέα δραστική μείωσή τους μετά από τις 12 διαδοχικές μειώσεις που έχουν περικόψει, ήδη, το ύψος των συντάξεων κατά 50%.
8) Στο όνομα της «ενίσχυσης των Ταμείων» βάζουν νέους φόρους κατά του λαού και ξεπουλάνε την δημόσια περιουσία, την ίδια ώρα που με Πράξεις Νομοθετικού Περιεχομένου αρπάζουν τα αποθεματικά των Ταμείων για να πληρώνουν το ΔΝΤ και τους Ευρωπαίους τοκογλύφους και κερδοσκόπους.
9) Απαλλάσσουν το κράτος από την ασφαλιστική  εισφορά που όμως ο εργαζόμενος την έχει ήδη πληρώσει και την έχει ήδη δουλέψει. Ταυτόχρονα ενώ με αυτό τον τρόπο παρακρατούν δεδουλευμένες ασφαλιστικές εισφορές, την ίδια ώρα αυξάνουν κι άλλο την εισφορά των εργαζομένων.
10) Διαλύουν κάθε απομεινάρι αναδιανεμητικού χαρακτήρα της κοινωνικής ασφάλισης, επιβάλλουν τον λεγόμενο «κεφαλαιοποιητικό» χαρακτήρα της, που σημαίνει ότι η κοινωνική ασφάλιση γίνεται ατομική υπόθεση σε μια κοινωνία που βασιλεύει το «ποιος ζει – ποιος πεθαίνει».
11) Με  τα νέα  αντιασφαλιστικά μέτρα, την  ανεργία, τις ελαστικές σχέσεις  εργασίας ουσιαστικά καταργούν την σύνταξη και την ασφάλιση για τους νέους.
12) Μέσω  του κρατικού προϋπολογισμού μειώνονται παραπέρα οι  δαπάνες για την ασφάλιση, την ίδια στιγμή που, όπως ομολογούν, με τις πολιτικές τους έχει επέλθει αρπαγή 100 δισ. ευρώ (!!!) από τα Ταμεία.
13) Τσακίζουν την προστασία της μητρότητας, καταργούν την ασφαλιστική κάλυψη χιλιάδων ιατρικών εξετάσεων, αυξάνουν συνεχώς τη συμμετοχή στα φάρμακα.
14) Διατηρούν όλους τους αντιασφαλιστικούς μνημονιακούς νόμους του ΠΑΣΟΚ και της ΝΔ με τους οποίους κόπηκε κατά το ήμισυ η σύνταξη των γερόντων και μάλιστα  ο ΣΥΡΙΖΑ ήταν εκείνος που δήλωνε πως  αυτούς τους νόμους  θα τους καταργούσε.

Έτσι επιβάλετε σήμερα η σωστή στάση που παράγεται από το συνδικαλιστικό τμήμα του ΣΥΡΙΖΑ. Η κυβέρνηση μπορεί να παίρνει οικονομικά μέτρα που είναι αποτέλεσμα ταξικών εκβιασμών άλλα τα μέλη του κόμματος είναι κομμάτια της εργατικής τάξης που θα πρέπει να προβάλουν τα συμφέροντα της και αυτά του εργατικού κινήματος. Πρέπει να αντισταθούμε σε μέτρα που διαλύουν  την καθημερινότητα μας, με το πρόσχημα της πατρίδας, γιατί αυτό το επιχείρημα περί πατρίδας είναι ψεύτικο. Θα πρέπει να τονιστεί ότι την “πατρίδα την βοηθάμε” μόνον όταν τα κοινωνικά στρώματα που παράγουν τον πλούτο της κοινωνίας ευημερούν και μπορούν να ζήσουν αξιοπρεπώς, καλύπτοντας τις βασικές βιοποριστικές και οικογενειακές τους ανάγκες .