Η ΕΠΟΧΗ ΕΧΕΙ ΑΛΛΑΞΕΙ

Είναι αλήθεια ότι η εποχή που διανύουμε δεν είναι η εποχή που η κυβέρνηση και οι ηγεσίες των οργανισμών μπορούσαν να κάνουν τις παραχωρήσεις που έκαναν στο παρελθόν, αυτό οι εργαζόμενοι το καταλαβαίνουν σε κάθε τους διεκδίκηση.
α) Το αντιλαμβάνονται όταν η ομοσπονδία μας ξεκινάει απεργία και την κλείνει αμέσως με κέρδος 25 €.
β) Το αντιλαμβάνονται όταν κάνουμε μια πολυήμερη απεργιακή κινητοποίηση με ασήμαντα κέρδη
(περσινή απεργία).
γ) Και το αντιλαμβανόμαστε και εμείς όταν στον χώρο μας έχουμε έναν Δήμαρχο που δεν δέχεται να συνδιαλαγεί με τους απεργούς, και τον ρόλο αυτό τον αναλαμβάνουν η Αντιδήμαρχοι του με δική τους πρωτοβουλία ή μη.

Αυτό που τους αναγκάζει να γίνονται σκληροί, άκαμπτοι και ανίκανοι να δώσουν λύσεις στις δίκαιές μας διεκδικήσεις είναι η ανάγκη τους να περιορίσουν το κράτος. Θέλουν με κάθε τρόπο να περιορίσουν τα έξοδα για την συντήρηση του. Έτσι αρνούνται να μονιμοποιήσουν τους συμβασιούχους, γιατί έτσι αυξάνουν το κόστος συντήρησης του μηχανισμού των υπηρεσιών. Νομιμοποιώντας τους συμβασιούχους δημιουργούν παράλληλα και συνδικαλιστικούς μηχανισμούς, που τους βρίσκουν μπροστά τους σε κάθε τους απόφαση που έρχεται σε αντίθεση με τα συμφέροντα των εργαζόμενων στους χώρους αυτούς.
Έτσι, ο κύριος Γεωργόπουλους φαίνεται ότι θέλει να διώξει τους συμβασιούχους του ΠΑΣΟΚ και να πάρει στην θέση τους τα παιδιά της Ν.Δ. Αυτό όμως είναι μια επιφανειακή εξήγηση, γιατί αυτό που αρνείται ουσιαστικά είναι η αύξηση του μόνιμου προσωπικού στον δήμο και είναι αυτό που αρνείται και το κεντρικό κράτος και η κάθε δημοτική αρχή.
Η πρόταση του συλλόγου είναι να διαλυθούν οι δημοτικές επιχειρήσεις και το προσωπικό να περιέλθει στον δήμο σαν μόνιμο προσωπικό, οι δημοτικές επιχειρήσεις να διαλυθούν και ο δήμος να αναλάβει το έργο που παρήγαγαν μέχρι τώρα. Το αίτημα είναι θεσμικό και λύνεται το πρόβλημα τον συμβασιούχων. Αλλά πάει περίπατο η λογική για λιγότερο κράτος και οικονομικότερη διαχείριση και στροφή στην ιδιωτική πρωτοβουλία, ιδέες που ακούγονται συνέχεια από τα χείλη αυτής της κυβέρνησης.
Αυτό που θέλουμε να πούμε είναι ότι με κάθε απλή διεκδίκηση που θα κάνουμε από εδώ και πέρα θα βρίσκουμε ένα τείχος άρνησης από το αστικό κράτος και τις τοπικές ηγεσίες όλων των οργανισμών, είτε είναι Τ.Α, είτε είναι κοινής ωφέλειας, είτε διδάσκαλοι, είτε καθηγητές η αντιμετώπιση θα είναι το ίδιο σκληρή.
Αυτό συνεπάγεται ότι σε κάθε συνδικαλιστικό χώρο, είτε αυτός είναι πρωτοβάθμιος ή δευτεροβάθμιος, είτε είναι ΓΕΣΕΕ ή ΑΔΕΔΥ, πριν ξεκινήσει μια διεκδίκηση θα πρέπει να έχουμε μαζί μας πλατύτερα τα στρώματα των εργαζόμενων. Επίσης, είναι καιρός να κάνουμε πιο πολιτικά τα αιτήματα μας, βάζοντας ώς κεντρικό στόχο ότι η οποιαδήποτε οικονομική και θεσμική διεκδίκηση περνάει μέσα από την ανατροπή της κυβερνητικής πολιτικής, και σε αυτή την μάχη θέλουμε μαζί μας τα πλατύτερα στρώματα των εργαζόμενων. Και εάν δεν ανατραπεί αυτή η πολιτική που γίνεται εμπόδιο σε οποιαδήποτε διεκδίκηση, δεν μπορούμε να πάρουμε ούτε της μικρό παραχωρήσεις που παίρναμε στο παρελθόν.